امروزه با گسترش علوم کامپیوتر و به تبع آن سیستم‌های کامپیوتری و الکترونیکی، موارد کاربری این ابزارها در زندگی روزمره بشر به شکل فزآینده‌ای توسعه یافته است. بدین‌ترتیب نقش سیستم‌های مذکور در زندگی، روزبه‌روز پررنگ‌تر شده و صرف‌نظر کردن از قابلیت‌های آن‌ها نیز دشوارتر به‌نظر می‌رسد. در همین راستا طی سالیان اخیر اصطلاحاتی نظیر “سیستم‌های هوشمند” و “هوشمندسازی” در محافل مختلف جهانی مطرح شده‌اند و اکنون واژه‌هایی مانند گوشی هوشمند، دولت هوشمند، مدرسه هوشمند، ساختمان هوشمند، اتومبیل هوشمند و لوازم‌خانگی هوشمند با ذهن افراد جامعه چندان بیگانه نیستند.

تعریف هوشمندسازی

برای بحث “هوشمندسازی” تعاریف علمی و تخصصی متعددی ارایه شده است؛ اما به‌طور کلی می‌توان گفت:

“هوشمندسازی به‌معنای بهره‌گیری از ابزارها و تکنیک‌های فنی و اطلاعاتی جهت مدیریت صحیح امور، تسهیل فعالیت‌ها، ارتقا و اصلاح سبک زندگی، شتاب بخشیدن به اجرای دقیق و حرفه‌ای‌تر امور، کاهش مصرف انرژی و بهره‌برداری حداکثری از خدمات حوزه فناوری اطلاعات در راستای ارتقا شاخص‌های زندگی فردی و اجتماعی است.”

مفاهیم “هوشمندسازی” و “سیستم‌های هوشمند” با یکدیگر گره خورده و لازم و ملزوم هم به‌شمار می‌روند. سیستم‌های هوشمند ابزارهایی هستند که می‌توانند وقایع دنیای پیرامون خود را درک کرده و در قبال آن‌ها به‌صورت هدف‌مند واکنش نشان دهند. در واقع این سیستم‌ها به‌طور منطقی و همانند یک انسان تفکر نموده و عمل می‌کنند. هرچه اعمال این سیستم‌ها دقیق‌تر و به نمونه‌های انسانی نزدیک‌تر باشد؛ هوشمندتر قلمداد می‌شوند.